Ahmediyye (25-29. Beyitler) - (3b)
-Ahmedî-i Mürşidî (Ahmed b. Osman ed-Diyârbekrî)-
Muvahhid kullarından Ahmedîdir
Diyâr-ı Bekir şehri âdemîdir(1)
Mürîdî dedi bir pend ibtidâdan(2)
Ki on sekiz hikâyet aldım andan
Görünce ânı geldi bu hakîre
Nasîb olsa buna kılsam nazîre(3)
Diledim hâlıkımdan etdi ihsân
Bunun nazmını bana kıldı âsân
Vesîle oldu bu nazma ol âdem
Ânı mağfur ide Hallâk-ı âlem
Günümüz Türkçesiyle Anlamı:
Allah’ın muvahhid (birliğine inanan) kullarından Ahmedî’dir ismim. Diyarbakır (Diyarbekir/Amedî) şehri insanıyım. Evvela müridin biri bir pend (nasihat) söyledi. Ondan on sekiz hikâye aldım. Onu görünce bendeniz hakire nasip olsa da buna nazire yazsam dedim. Yaratan Allah’ımdan istedim, lütfetti. Bunun nazmını bana kolay etti. Bu nazma o insan (o mürid) vesile oldu. Âlemleri yaratan Allah onu bağışlasın. (Âmin)
Şiir Notları:
(1) Kontrol ettiğimiz başka bir nüshada “âdemîdir” yerine “Âmedî”dir yazılmış. Diyarbakır’a Âmed de denilmektedir. O şekilde de uygun olabilir.
(2) Kontrol ettiğimiz başka bir nüshada pend kelimesi bend gibi yazılmış.
(3) Nazire: Benzeriyle karşılık vermek. Edebiyatta bir şairin yazmış olduğu manzum eseri başka bir şairin aynı vezin ve kâfiye ile benzerini yazması.