Melekler’in Kuzusu
-Tevfik Fikret-
Herkesin bir oyuncağı,
Bir topu, bir bebeği var.
Oyuncağı olmayanın
Da kedisi, köpeği var.
Ne kedim var ne bebeğim;
Bana el verir Melek’im.
Benim gibi o da öksüz,
Benim gibi o da melül;
Onun da oyuncağı yok,
O da benim kadar yoksul.
Fakat ben ona bakarım,
Onundur hep yoğum varım.
Melek’ime dün bir kuzu
Yaptım eski mendilinden;
Onu o kadar sevdi ki
Düşürmüyor hiç elinden.
Sayesinde kuzusunun
Melek şimdi biraz memnun.
Yaptığım şey bir kuzudan
Başka benziyor her şeye;
Lakin bu yumru yumru şey
Pek hoş göründü Melek’e.
Melek’im şeytan değildir,
Ne deseniz kanıverir.
Her sabah gidip çayırdan
Bir kucak ot getiriyor.
Onu okşaya okşaya
Kuzusuna yediriyor.
O ot yerden bu oturur,
Baş ucunda meler durur.