Kavm-i Nuh ez Mekr-i Tû…
-Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî-
Kavm-i Nuh ez mekr-i tû der nevha end
Dil kebâb û sîne şerhâ şerha end(1)
Ez tu bûd an sêngsâr-î kavm-i Lûd(2)
Der siyâh âbe zi tû hordend ğûd
Günümüz Türkçesiyle Anlamı:
(Ey İblis!) Nuh’un kavmi senin hilenden inlemektedir. Zira gönülleri kebap olmuş (yanmış) ve sineleri parça parça olmuştur. Lut kavminin o taşlanması sendendir. Siyah suda boğulmaları sendendir.
Şiir Notları:
“Fâilâtün/ fâilâtün/ fâilün” – Mesnevî-i Manevî’de, Muaviye’nin İblis’e hilelerinden bahsettiği bölümde geçer. İlerleyen beyitlerde İblis de Muaviye’nin bu suçlamalarına karşı “Ben mihenk taşıyım, ben sarrafım kalb (sahte) ile halis olanı ayırırım.” gibi ifadelerle kendini savunacaktır.
Ayet-i kerimede buyrulur ki:
(1) “Nuh: ‘Rabbim! Doğrusu bunlar bana baş kaldırdılar ve malı, çocuğu kendisine sadece zarar getiren kimseye uydular; birbirinden büyük düzenler kurdular.’ dedi.” (Nuh, 71/21-22)
(2) “Buyruğumuz gelince oraların altını üstüne getirdik; üzerine Rabbinin katından, işaretli olarak yığın yığın sert taş yağdırdık. Bunlar zalimlerden hiçbir zaman uzak olmayacaktır.” (Hud, 11/82-83)