Rüya

-Tevfik Fikret-

“Tatlı bir yüz,
Düşün, nine,
O kadar hoş bir yüz ki ben
Seni zannettim görünce,
Seni zannettim ve öptüm.
Saçları da büklüm büklüm,
Tıpkı seninkiler gibi;
Seninkiler gibi ince,
Ve lepiska,
Süsü âdeta: Sade, düz;
O da tıpkı seninkine
O kadar benziyor ki sen
Sanki karşıma çıkmış da
Benden kaçmak ister gibi
Gayet yabancı duruyor,
Gideceğin yolu benden
Soruyordun,
Tekrar sordun,
Dedim ki: ‘Başkasından sor!’
O yabancı duruş fakat
Gücüme gitti hakikat!
O dakika
Sen silindin,
Babam geldi lakin nasıl?
Saçı başı darmadağın,
Telaş içinde; sanki ben
Hastalanmıştım yahut sen
Bende kocaman bir kusur
Görmüş de öfkelenmiştin…
Sordu: ‘Buradan bir kadın,
Tatlı bir yüz,
Geçti mi?’ Ben, yarı şaka
Yarı öfke, dedim: ‘Demin
Bir kuş geçti…’ O muttasıl
Soruyordu: ‘Tatlı bir yüz,
Bir güler yüz?’ Ben, bî-fütûr,
İçimi çektim, ağladım:
‘Güler yüz görmedim, asıl
Bana ninem
Bile, bilmem
Niçin dargın… Ooh, anladım:
O beni sevmiyor, eyvah!”

“Yavrum, hayırdır inşallah!”