Tarihî Bazı Eş‘âr-ı Şahaneleri (X)
-Bahtî (Sultan I. Ahmed)-
Sıdı peymâne-i peymânını ey dil yine şâh(1)
Bezm-i devletten ayak çekmesine oldu güvâh
Şâhlar yoluna azm etmedi ol bî-mezheb
Râh-ı ahdini koyup âkıbet oldu gümrâh
Lîk kâni değülem Hazret-i Mevlâ hakkı
Cümleten askerini kırmayacak hayl-i sipâh
Yeryüzünde dilerem aya kadar bulmaya yer
Tâc u tahtı ile mülkin ala destinden ilâh
Bahtiyâ başın alup tâcını pâmâl ideler
Ayağuma gele Hakdan dilerem efser-i şâh
Günümüz Türkçesiyle Anlamı:
Ey gönül, ahdinden caydı yine şah. Devlet meclisinden ayak çekmesine delil oldu bu. Şâhlar yoluna azmetmedi, yönelmedi o mezhepsiz. Verdiği ahitten dönüp sonunda yoldan çıktı. Lakin Hazret-i Mevlâ hakkı, tümüyle askerini süvariler kırıp geçiremedikçe kani olmam. Dilerim ki yeryüzünde aya kadar yer bulamaya (o yoldan çıkan). Tacını tahtını, malını mülkünü elinden ala ilah. Ey Bahti, başını alıp tacını ayaklar altına alalar (onun). Hak’tan dilerim ki ayağıma gele şahın tacı.
Şiir Notları:
(1) Yaklaşık bir anlam vermeye çalıştık. Tarihî malumat da gerekiyor. Sımak: Kırmak, bozmak, kesmek, mağlup etmek. Peymâne-be-peymâne: Kadeh kadeh. Peymâne-peymâ: Şarap içen. Peymân: Ant, yemin.