(Hz. İsa’nın) anası vefat edince bu hususta bir meşgalesi, anasına karşı yerine getirmesi gereken bir sorumluğu da kalmadı. İnsanlar onu incitti, rahatı da kalmadı. O da bir insandı ama ona Tanrı’nın oğlu dediler. Ona büyük iftira attılar. O has, seçilmiş kul yaratıcıya münacat etti, yalvarıp yakardı. Beni halkın elinden kurtar dedi. Hak Teala ona iki kanat verdi. “Semaya gel, halkın/insanların elinden kurtul, selamete er.” dedi. Uçtu yerden, erişti birinci kat göğe. Sonra oradan ikinci kat göğe. Oraya varınca melekler geldiler, onu görüp ziyaret ettiler. Arkasında (sırtında) üç yüz yaması olan eski bir hırkası vardı. Bir nida geldi, bir ses işitildi, melekler o sesi dinledi. (Allah Teala:) “O peygamber İsa’mı arayın.” dedi. (ARKASI YARIN YANİ DAHA SONRA :)