Av Edebiyatı

-Sezai Karakoç-

Ne kadar kuş varsa dağdan geçti
Kurtların en küçük kaprisleriyle yüklü
Deniz illâki deniz diyerek denizi mırıldanarak
Denizi vurmak öldürmek gibidir bir kuşu vurmak
Avcının işi kuşlarla olmak
Kuşun gönlünden geçeni okumak
Kuşu açmak çünkü kuşlar evrenin istiridyeleridir
Kurtların günlüklerini tutan istiridyeler
İçinde denizin gidip geldiği kayalara çarptığı
Heykelleri yıkadığı yunan kadınlarının

Avcı aldı mı eline silâhı
Çıkar dağlara ilkin kendini kayalarda dener
Kayalar parçalanır yansıtırlar atalarının sesi gibi sesini
Keklikler kaçar incirlere saklanırlar incirler ne güzel
aldatırlar avcıları
Susarak bekleyerek
Anlatarak güneşin doğuşunu altınböceklere
Avcı yüksektedir silâhını kendi karnına boşaltmıyorsa bundan
Başarısız da olsa her şeyin evrenin üstünde olmaktan