Bu Âlem Buldu Nûrunla Bidâyet Yâ Resûlallah
-Hüseyin Azmi Dede-
Bu âlem buldu nûrunla bidâyet yâ Resûlallah(1)
Yine sende bulur âlem nihâyet yâ Resûlallah
Sana ta‘zim için gönderdi Cibrîl-i Emîn’i Hak
Seni dergâhına Hak etdi da‘vet yâ Resûlallah
Şeb-i mir‘âc husûsi bir tecellîdir sana yoksa(2)
Bütün ânın senin mi‘râc-ı izzet yâ Resûlallah
Seni gören görür Hakk’ı ki sen mir’ât-ı Râhmân’sın
Cemâl-i zâtını görmek ne devlet yâ Resûlallah
Senin hâk-i ıtırnâkin tefâhur eyler eflâke
Harîm-i hazretindir arz-ı cennet yâ Resûlallah
Günahkârım huzûrunda beni afveyle sultânım
Ki sensin âleme hüccet-i Rahmân yâ Resûlallah
Der-i devlet meâbında boyun bükmüş niyâz eyler
Kulun Azmî diler senden şefâat yâ Resûlallah!
Şiir Notları:
(1) “İlk yaratılan şey Peygamber Efendimiz’in (s.a.s.) nurudur. Daha sonra Allahu Teâlâ bu nuru dört parçaya bölmüştür ve birinci parçasından kalemi, ikinci parçasından levhi, üçüncü parçasından arşı yaratmıştır…” diye devam eden bir hadis-i şerif mevcuttur.
(2) “Kulunu (Muhammed’i (s.a.s.) bir gece Mescid-i Haram’dan (Mekke’den), kendisine bir kısım ayetlerimizi göstermek için, çevresini mübarek kıldığımız Mescidi Aksa’ya (Kudüs’e) götüren Allah’ın şanı yücedir. Doğrusu O, işitir ve görür.” (İsra, 17/1)