Çün der Efkendet…
-Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî-
Çün der efkendet der-in âlûde rûz
Dembedem mî hân u mî dem kul eûz
Tâ rehî z’in câduyî vû z’in kalak
İstiâzet hâh ez Rabbü’l-felak
Günümüz Türkçesiyle Anlamı:
Bu bulaşık nehre (dünya denilen şehvet denizine) düştüğünde, devamlı “kul euzü” (surelerini) oku ve nefes et, üfle.
Böylece büyüden, sihirden (aldatıcı dünya kocakarısından) ve kaygıdan, vesveseden kurtulmuş ol. (Ve) felakın rabbine (tan yerini ağartan, açan rabbe) sığın.
Şiir Notları:
“Fâilâtün/ fâilâtün/ fâilün” –
Bakınız: Felak, 113/1-5; Nas, 114/1-6.
“Felak ve Nas” muavvezeteyn, yani koruyucu iki suredir. Sihre büyüye karşı muhafaza eder. Efendimiz (s.a.s.) akşam yatmadan evvel, sabah da kalkınca üç ihlas, üç felak, üç nas okuyup avuçlarına “Hu, Hu” diye nefes eder, üfler ve elleriyle vücudunu mesh edermiş.
(Şiirleri İngilizce dil seçeneğini seçerek okumalı, aksi hâlde çeviri bozuk çıkıyor.)