Çün Doğup Tuttu Cihan Yüzünü…
-Dede Ömer Rûşenî-
Çün doğup tuttu cihan yüzünü hüsnün güneşi
Kim ola sevmeye bu vech ile sen mâh-veşi
Türk ü Kürd ü Acem ü Hind bilir bunu ki sen
Hâşimîsin Arabîsin Medenîsin Kureşî
Sen emîre kul olan her ne kadar müdbir ise
Bende-i mukbil olur misl-i Bilâl-i Hâbeşî
Dîk-i hikmetde pişirdi çü senin sevgini Hak
Cebrâil olsa n’ola matbahının heymekeşi(1)
Yerdeki daveti fevt olagidem deyu göğe
Bağladın beline ey nûr-i bilâ-sâye taşı
Sensin ol püşt u penâh-ı melek u ins u peri
Enbiyânın güzeli, sevgilisi, hûb u hoşi
Üzülüp ırkı Ebû Cehl gibi ebter olur(2)
Sen Ebe’l-Kâsım ile her kim tutarsa güreşi(3)
La‘le benzer ki gül-rûyuna indirmedi baş
Muğ-i Hindû gibi yandı kararıp içi dışı
Kesilip başın ayakda göriser her ki senin
Yüzün izine sürüp komaz ayağına başı
Parmağından âkıtıp âb-ı revân bahş-ı revân(4)
Nice yüzbin kişiden ref‘ idisersin âteşi(5)
Ve’d-duhâ verdine, ve’l-leyl okurum sünbülüne
Rûşenî virdi budur küllü gadâtin ve aşî(6)