“Fâilâtun/ fâilâtun/ fâilâtün/ fâilun” - (1) Bu mısranın son kısmını tamlamalı olarak “Hüseyn-i âl-i abâ” yazanlar da var ancak bu durumda bir hece fazla olmakta. O sebeple tamlamasız olarak “Hüseyn âl-i abâ” yazıyoruz. (Mek - ke - den – Kû / fe - ye - az - met / di - Hü - seyn - â / li - a - bâ). Âl-i abâ (hırka ehli/ailesi): Hz. Hüseyin, hamse-i ehl-i kisâ veya hamse-i âl-i abâ/pence-i âl-i abâ yani abâ (hırka) ehli beş kişidendir. Bu beş kişi, Resulullah (s.a.s.) Efendimiz’in hırka-i şerifinin altına aldığı Hz. Ali, Hz. Fatıma, Hz. Hasan, Hz. Hüseyin ve bir rivayette Hz. Cebrail’dir. Efendimiz (s.a.s.) apaçık deliller getirdiği hâlde Hristiyanlar (Necran’dan gelen papazlar) “İsa Allah’ın oğludur vs.” diyorlar, bir türlü hakikati kabul etmek istemeyip Efendimiz’le çekişiyorlar. Ayet-i kerime nazil oluyor: “Sana gelen ilimden sonra artık her kim seninle tartışmaya kalkarsa de ki: Gelin, oğullarımızı, oğullarınızı, kadınlarımızı, kadınlarınızı çağıralım; kendimiz ve kendiniz de onlarla bir araya gelelim. Sonra can u gönülden dua edip Allah’ın lanetini yalancıların boynuna geçirelim!” (Al-i İmran, 3/61) Papazlar kendi aralarında “Lanetleşmeyelim yoksa biz iflah olmayız. Sadece ondan bir hakem, bir elçi isteyelim.” diyorlar. Sonradan o gruptan Müslüman olanlar da oluyor. (2) Kazâ: Allah’ın ezelde takdir ettiği şeyin, kaderin, O’nun istediği şekilde, O’nun belirlediği vakitte gerçekleşmesi.