Ev Kadını
-Halide Nusret Zorlutuna-
Eşiğinden atlarken ferahlar yüreğimiz:
Ne taşlıkta bir leke, ne tahtalarda bir iz!
Bu şipşirin yuvacık sabun kokar kış ve yaz
Örtüleri bembeyaz, perdeleri bembeyaz…
Her köşede bir ince kadın zevki parıldar,
Her şeyde bir kadının göz nuru, emeği var.
Narin bir genç kadındır bu evin sâhibesi:
Nazlı ırmaklar gibi çağlar gönülde sesi;
Gözleri hulyalıdır, yumuşaktır, derindir.
Ev ona bir “Mabet”tir, âile aşkı “Din”dir!
Hiç eksik olmaz onun etrâfında bebekler…
Biri koşup atlarken, ötekisi emekler…
Mevkufdur bütün ömrü yavrulara, yuvaya;
Süzgün çehresi benzer üç gecelik bir “Ay”a.
Her ne olursa olsun mevkiiniz, yaşınız,
Bu kadının önünde eğilmez mi başınız?