Ey Cemâlin Kâbesi Oldu Merâm-ı Hâcıyân
-Şemseddin Sivâsî-
Ey cemâlin ka‘besi oldu merâm-ı hâcıyân
V’ey celâlin kıblesi oldu garâm-ı âşıkân
Vasfına yokdur nihâyet zâtını bilmez ukûl
Hem tefekkürden münezzeh bî-tulû u bî-ufûl(1)
Zerreye etsen nazar hurşîd olur çâr-mekân
Katreye ger iltifât etsen olur ummâna kân
Çün muzâf oldu sana yek harf ile ahcâr-ı Tîn
Hoş adı beytü’l-atîk oldu bu leb kadr-i semîn
Hükmün ile buldu senden çün şeref seng-i siyâh
Bûse-gâh-ı halk olupdur yüz sürer her pâdişâh
Kudretinle çâh-ı zemzem buldu câh-ı bî-kerân
Katresine teşnedir lebhâ-yı cümle hâcıyân
Pest iken cümle cibâl içinde kûh-i marifet
Çün inâyet erdi senden buldu kadr-i mekremet
Yeller ile sa‘y edüp bulsa tavâf ile safâ(2)
Varmasa ol dağa hâcı haccı olur nâ-revâ
Mâhasal sendendir cümle seâdet mâyesi
Hem hidâyet ehlinin sendendir sermâyesi