(Şiirleri İngilizce dil seçeneğini seçerek okumalı, aksi hâlde çeviri bozuk çıkıyor.) Ey gönül bil ki ezelde, ruhlar âleminde verilen sözde samimi bir kalp isterler. Aldığın, yüklendiğin emanetlerin yükü için kerim sıfatlı olmanı (verdiğin sözü nefsinden, her şeyinden infak ederek cömertçe yerine getirmeni) isterler. Yaratanını seyrederek yarattığına merhametli olmanı (hoşça muamele etmeni) isterler. Ey efendi, ey hoca (zahirî ilimle hocalık taslayan/şeriatın zahirinde kalan ham kişi)! Hiçbir şeyin fayda vermeyeceği o günde (kıyamet gününde) senden altın ve gümüş isterler sanma, senden selim bir kalp isterler. * * * Yüksek devlet makamı ve izzet istemek yerine namsız (şöhretsiz, adı sanı belli olmayan sıradan biri) ol. Merteben padişah mertebesi de olsa sıradan ve has olan kulların bendesi ol, onların yolundan git. İyi ve kötü hâli bırak, işin sonunu gözleyen ol. Korku ve ümit geçidinden geçegör, arzusuz ol. Son nefeste ne ümit ne korku isterler (iki hâl de işe yaramaz). * * * Yetiş o âleme (fakr, yokluk âlemine) ki yoktur orada biz, siz. Orada padişah da yolunu kaybetmiş de, itaatkâr, uysal kimse de kan döken zalim de birdir. Orada hiç (sıradan önemsiz biri) de olsan, kudretli, meşhur biri de olsan fark yoktur. Feleksiz (gökyüzünün, dünyanın olmadığı), güneşsiz ve aysız bir âlemde (hakikat âleminde) ne mühendis ne müneccim ne hekim isterler. * * * Çalma ikbal kapısını (makam mevkinin peşinden koşma) talihin ters dönüverir. Pir’in sohbetiyle âşıkların efkârı dağılır/akıllarına yeni yeni fikirler gelir, ufukları açılır. Gönül ehli dikene dikkatle baksa gül bahçesine döner o diken. Manaların açığa çıktığı âlemde çok sırlar açılır. Oraya gadap sıfatıyla girilmez, orada halim sıfatlıları (hilmiyet sahibi, ezelde, ruhlar âleminde verdiği sözü yerine getiren, söz dinleyen kimseleri) isterler. * * * Gönlünü hevâdan ve nefsin isteklerinden emin eyle. Kendini ebedî âlemdeki elest meclisinde kaim bil (orada “Evet sen bizin rabbimizsin.” diye verdiğin sözü unutma). (Rabbine) kavuşacağın o bayram gününü gözet, O’ndan gayrısından oruçlu ol (arzulama). Rabbinin rızasına teslim olma dergâhının sakini ol daima. Muradına nail etmek için mukim (varolduğun mecliste daima bulunuyor olmanı) isterler. * * * Sadakatle insanın hizmetine girip insan ol. Ölmeden evvel ölüp gafletine son ver. Ne inkâr eden ol ne de ferasetsiz, anlayışsız bir sofi ol. Eğer arifsen bildiğini unutup bilmeyen ol (Bilgin arttıkça hiçbir şey bilmediğini fark et). Vahdet meclisinde (Allah’a vasıl olma yerinde) ne ilim ne de âlim isterler. * * * Eli boş âşığa sevdikleri el vermezler. Gülü sevip dikenini istemeyen ellere gül vermezler. Canından, başından geçmeyene gönül zevki vermezler. Mana hareminde (mahrem alan) kayıtsız kalana yol vermezler. Ezelden (ruhlar âleminden) aşinalık (tanışıklık), eski dost isterler. * * * Yokluğa kederlenme varlığa sevinme. Halkı nefretle görüp insanlarda nefret uyandırma (ne nefret et ne nefret edilen ol). İrfanlı kimselere kul ol (uy), nefsine uyup (Hakk’a) uzak olma. Kabahatlerini (kibir, haset, gadap… gibi eksiklerini, kusurlarını) gizleme, yaptığın ibadetlerle de gururlanma, kendini bir şey zannetme. Zira hikmet şifahanesinde (hastaların tedavi edilip şifaya kavuşturulduğu yerde) hastaları (ben hastayım diyenleri) kabul ederler. * * * Huda nuru âleme ışık saçıp aydınlatsa da ham kişiler ışığı takip ederek ne kendileri maksuda erişebilir ne de başkalarını eriştirebilirler. Hakk’ı göremez gözü kör, gönlü/dili gaflette olan şeytanlar. Mana kıblesini kavrayamayan gidişatı bozuk kimseler, hatalarına secde edip bir de büyük sevap umarlar. * * * Gözünü her açtığında açanla açılanı bir et (bir olduğunu bil). Kim bozuk tabiatlı kim makbul Allah bilir, sen bunun peşine düşüp yaftalama kimseyi. Ey Kemâlî (Osman Kemali Efendi), sakın incitme yaralanmış gönlü. Ey Ruhî (Bağdatlı Ruhi) gönlün sırlarının nüktesini (ince manalarını) ezber edip hazır ol ki ilahi mecliste yâverlik (sohbet arkadaşlığı) etmeni istesinler. * * *