Hakkın Huzurunda (I)

-Muhammed İkbal-

Manzum Tercüme: Ahmet Metin Şahin

Bu âşık gönlümü almış da gitmiş
Alevler benzeri sönmüş de gitmiş!
Gelip bir ân avamlarla görüş sen,
Havastan mey içip çekmiş de gitmiş!

Varımdan, yokluğumdan, söz demişken?
Utancımdan ağız açmaz idim ben!
Diri gönlü, sücûdundan tanırsın;
Sücûdumdan ayarlarsın değer sen!

Benim gönlüm, nedir-neymiş peşinde;
O üstündür, o ay ve pervininde!(1)
Cehennemden verin bir tek virane;
Sever yalnızlığı kâfir özünde!

Su, kil bak sen nasıl buhran içinde;
Bu aşk, müşküldedir gönlün elinde!
Haramdır tek nefes mutlanmamız hem;
Budur rahmet! Benim gönlüm peşinde!

Cihanlar kim yaratmış öz varından?
Güzellik verdi kim öz esrarından?
“Uzak dur, şeytanı vazgeç!” dedin sen,
Desen sen kim, büyütmüş, hangi canan?