Kilim

-Behçet Necatigil-

Kilimde incir çekirdekleri ‒ parlak, pahalı
Elmaslar yerine çekirdek ‒ süs, avunma.
Hattâ soluk, ucuz boncuklar olabilirdi,
Cam boncuk, incir çekirdekleri ‒ süs, avunma.
Gezdir parmaklarını: Pürtük! Çünkü üzüm çöpleri
Aptallığımızdan kalma üzüm çöpleri, armut sapları.

Ama biz dokuduk bu kilimi, eh bir dereceye kadar!
Değil ele güne çıkacak, değil asılacak duvarlarda.
Çiğnenir ‒çok çiğ çağ‒ ayaklar altında yabansı.
Sağlam olabilirdi, saplar aldattı bizi:
Üzüm çöpleri, armut sapları, çekirdek, çok çiğ
Önceden düşünemedik, çok çiğ çağ!

Renkler, oldu bir kere, geçti, renkler
Düşünmek gerekti başlarken, sen buna
Renk mi diyorsun? Ben serin ‒ mavi
Ismarlamıştım sana sıcak çaylar yanında.
Çok çiğ çağ. Çaldılar. Çıplak. Mavi, ama bu
Kan oturmuş tırnaklardaki mavi. Geçti.
Geçti, sökülemez, dokundu, sırıtır boşluk, ben sana..

Sakladığım baharlar nerde bu kilim için,
Nerde yıllarca önce, ben sana..
Ne yaptın baharları, baharsız çok çiğ, topraklarda
Çok çiğ, çiçek ‒ hiç yok ‒ hani bu kilimde?
Hani beyaz, beyaz, beyaz,.. Beyazları ne yaptın?
Çok çiğ bu kızgın yaz, çiğ bu karakış!
Bâri biraz kışlarda.. Çıplak, çok çiğ!

Çok çiğ bu çığlık, bu en bol renk: Kara! Ben sana
Hiç kara koyma demiştim, nerden düştü, çok çiğ
Paslı borulardan katran, soba zifiri.
Sonra eski patiska perdeler gibi solgun ve sıska
Parmaklarda kirli tütün sarısı.
Çok çiğ kesik öksürük, çiğ çatlak çağıltı!

En güzel renk mi, çok az! Eğreti, kaçamak, belki!
Belki kimi gecelerde ekleme
Sevinçlerden gelme çağla yeşili - - Yanlış!
Eğrelti otlarının yitik yeşili yâni,
İki başlı kartalların ölü gözlerinde ‒
‒ ki belki, çok az!
Sonra çok az pembe, işe giderken ayrılışlarda
Kimi günler bir süre hani ayaküstü
Çekingen bir gülüş, çekingen ‒ çok çiğ çevre ‒
Pörsük-pembe, solgun güllerde, belki biraz!

Hayy! Kilimdeki bu bir sürü merteğin
İşi ne? Çok çiğ! Kendi gözümüzde
Çöpler vardı, karartmış önümüzü.
Çöpler, yeterdi kilimde, bol ‒ çok çiğ çağ ‒
Ama otlar mertek, doğru, çok çiğ!

Gözlerinin dalışı bile çok çiğ, çünkü - -
Çünkü hançer nakışlarda bu çılgın çağrı,
Bu çürük iplik, bu ensiz atkı,
Bizim!