Kutsal At

-Sezai Karakoç-

I.
Cezayir’in atları
Sever çılgınca Tanrı’yı ve insanı
Ne kırmızı ne kara kutsal

Cezayir’in atı böyledir

Siyah atlar ölür
Al atlar ölür
Cezayir’de atlar ölür

Aşkları unutsak yeridir

Kıratlar belli belirsiz
Yaşar ve yaşatır yalnızca

Cezayir süt sirkidir

Yurdunu sevenlerin
Gözlerini kimse bağlamaz
At üstünde can verirler
Atla birlik güneş doğarken

Ve yaşar Cezayir

Gelir bizim çocuklar
İnsan olduğu yerden atların
Atların rengi geçer
Sarı ayakkabılarına

II.
Ölüler evlerden
Çıkmaz girer
Gençlik açlık masalı
Kadınlar Cezayir’de

Fransa anlamıyor

Cezayir’de atların
Gördüğünü kimse görmedi
Kimse bu ölümlerle
Cezayir’li gibi
Ve Cezayir’li kadar
Ölmedi

Ama Cezayir yaşıyor

Gidelim gidelim Cezayir’e
Dağları kıvrım kıvrım şehir
Ölümü ikiye bölen nehir
Orda akar aşka kine ve zafere
(1957)