Ya Rabbi, Allahlık sana yaraşır. Nitekim dilencilik de bana yaraşır. Çünkü sensin sığınağı dünya halkının. Her şeyden sana yönelip sığınma yaraşır. Padişah odur ki sana kulluk ede. Kulun olmayan şaha dilencilik yaraşır. Sana secde eylemeyen baş, şahın başı ise ayak altı olmak yaraşır. Şu gönül ki senin derdinden hastadır (derdi Allah’tır), ona senin zikrinle şifa bulmak yaraşır. Bağışlanan incin olmak (hazinelerine kavuşmak) dileyene, gam denizine aşinalık yaraşır. Eğer isyanımız çoksa da yine “Rabbenâ” Rabbimiz demek (sana el açıp boyun bükmek) yaraşır. İşimiz ne ümit ne de korkudur. Bize ancak korku ve ümit arası olmak yaraşır. Eğer adaletle sorarsan Adlî’yi (Bayezid’i) akıbeti fenadır, ona bu yaraşır. Ben bana yaraşanı yaptım. Sen sana yaraşanı yap (ya Rab). O çaresiz kalınan günde (hesap gününde), çare olan/imdada koşan Mustafa (s.a.v.) yaraşır (Onun şefaatidir çare).