Öksüz

-Tevfik Fikret-

“Her gün mektebe gelirken
Kulübesinin önünden
Geçtiğimiz fakir kadın
Pek hastadır; belki yarın
Çocuğu öksüz kalacak;
Bilmem onu kim alacak.
Onlar için dua edin!”
“Bugün derste hocafendi
Bize bunları söyledi.
Kuzum anne, öksüz nedir?”
“Öksüz, öksüz… Ah! Sen de bir
Yarım öksüz değil misin?
Büyüdün de onun için
Söylüyorum; güzel ninen
Kaç yıl oldu bu âlemden
Çekileli… Ben halanım;
Vâkıâ ben de ananım.
Baban asker, uzak yerde,
Kim bilir hangi yerde;
Kim bilir hangi çöllerde
Sayıklıyor şimdi seni!
Görmedin nineciğini;
Sen dünyaya geldiğin gün
O dünyadan gitti, küskün.”
“Ben onu hiç bilmiyorum.”
“Evet, bilemezsin, yavrum,
Görmedin ki…” “Yalnız bilsem,
Size benzer miydi, ninem?”
“Hayır, benzemezdi fakat
Biz sana benzeriz, şefkat;
Öksüzüz ben de baban da.
Bil ki evladım, cihanda
Yarım öksüzler pek çoktur,
Öyle olmayan hiç yoktur;
Bil de teselli bul biraz.
Hayır, birlikte yaşamaz
Kimsenin anası babası.
Vatan, öksüzler anası
Yaşatırsak, bir o yaşar…
Yaşasın ta haşre kadar!”