Ölüm Risalesi: Bir Portre
-Erdem Bayazıt-
Engin sâkin berrak bir denize
Uçsuz bir kumsalda ağır ağır
Nasıl yürürse insan
Sokrates öyle yürüdü ölüme
Tilmizleri ağlaşırken
O vasiyet ediyordu:
‒ Asklepyos’a bir horoz borçluyuz
Unutmayınız.
Ne tuhafsınız dostlar
Güçsüz kadınlar gibi ağlaşmak niye
Yükselmek varken ölümsüzlüğe
İnancına sahip olmak
İnsan olmanın şartı
Kölelikler içinde en onulmaz kölelik
Hayatın ölümcül yanına
Takılıp kalmak değil mi?
İlkin ayaklarında duydu Sokrates
Zehirin soğukluğunu
Ve yavaş yavaş ölüm
Yükseldi göğsüne çenesine.
Dudaklarında donan son bir tebessümle
Bir işaret taşı da böylece
Sokrates dikmiş oldu ölüme!
Şiir Notları:
Sokrates: Antik Yunan filozofudur. Felsefede önemli bir dönüşüm gerçekleştirmiştir. Milattan önce 470’te Atina doğmuş, 399’da da vefat etmiştir.
Asklepyos: Antik Yunan’da tıp tanrısı.
Onulmaz: Onmaz, iyileşmez, şifa bulmaz, şifası olmayan.