Ova

-Sezai Karakoç-

Arılar evin penceresine yerleşti
Perdeler tül perdelerse örümcekler sağolsun
Yemek arkadaşımız genç bir gelincik
Öğrenememiş göze batan bir korkmayı bile

Yağmur biter sesi bitmez çatıda
Bir uğursuz rüzgâr gibi uğuldar
Ağaçlar güz gelmeden solar
Yapraklarını dökerler bir cüzzamlı gibi

Biliyorum bekliyor uyku beni
Yarısı düşlerden kavrulmuş bir yatakta
Öyle durur bir düşman gözcüsü de
Ve ormanı tükenmiş aslan baba

Bu kentte ve başka kentlerde
Bize uygun ev yoktur
Kutlu evlere uymayız biz de

Ölsek yeraltını yadırgamayız
Kurtulmuş da oluruz
Paslı somyaların
Aç köpeğinkini andıran
Diş gıcırtısından

Sabah kalkıp da tartılsak
Bilge bir kantarda
Biraz eksilmişizdir
O kadarını yatak yemiş

Bir ülke de işte böyle kalkıyor ortadan
Halk artsa da çoğalsa da
Evler göğe ulaşıp yitiyor

Geçenlerde gözüme bir at ilişmişti
Tunç bir ırmağa bakıyordu boyuna
Suda geçen en küçük böceklere bile
Hayret ediyordu hayrandı sanki

Görüyorum tabiatta her yaratık
Kolaylıkla kayıyor tepelerde
Tepelerde gün sağ ve dipdiri

Tepelerde karlar taze üzüm kılığı
Evinde donmuş olan
Cihan savaşı atlısı
Islak kepenkli çarşıya yağmıyor

Cami camlarında
Bir namaz azığı buğusu
Genç bir ermişin düşü
Seçiyor doğuyu batıyı

Petrol rengi bir bengisu
İnsan yüzünün aklığında
Deve yüzünün konukluğunda
Baba kesimlerinde ana ovalarında

Tabut tersine dönmüş iyice
İçi boşalmış da insandan
Sabun barışı düz yatıştan
Küçük liman konuşmasından
Ödevi bitmiş zeytinyağı tükenmiş deriden

Uçmuş mağaraları doğumlara
Ölüm doğumlarına sur yağmurlarına
Hac dönüşleri ışıldağında
Al tutmuş atlar avına

Kes sesini kitap çobanı
Sen nasılsa arta kalmışsın
Ortaçağın çılgın asmalarından
Ürküten bir şarap gibi
(1967)