Bedenim, sürülen merhemli pamuk içinde (öyle yaralıyım). Yaşadıkça elbisem ölünce de kefenim budur. Bu canı cananım istemiş vermemek olmaz ey gönül. Ne diye çekişelim, o ne senindir ne benim (hakiki sevgilimin Rabbimin emaneti). Ahımın oku taşı deler dudağının balına olan iştiyakımdan. (Bu sebeple) hüzün evim arı kovanına benzese (delik deşik olsa) ne çıkar. (Aşktan ötürü boynuma geçirilen) delilik zinciri halkası devlet dairesidir (saadettir). (Aşk sebebiyle) zayıflayan bedenimin beni o zincirden kurtarması (zayıflık sebebiyle zincirin boynumdan kolayca çıkması) reva mıdır? Aşk sersemiyim, başı boş avare gibi dolanıp duruyorum, gözyaşı seli içinde yerim. Bir hava kabarcığıyım ki heva/aşk doludur gömleğim (içim). Gamlı bir bülbülüm, bağım baharım sensin. Senin ağzın, boynun ve ruhun, benim goncam, servim ve yasemin çiçeğim. Fuzulî, sevgilinin köyünün başını terk edemem. Ne kadar zulüm yeriyse de bana vatanım hoş gelir, ille vatanım!