Taha’nın yarasalarla savaşı

-Sezai Karakoç-

Birdenbire çöktü yeni harç yapılacak
Kaynayan bir kireç gibi bir akşam

Bir hava baskını varmışcasına
Sığınak diye evlere kaçıştı bütün bir insanlık buram buram
Yarasalar kurtlar gibi çıktı
Küflü bir peyniri andıran geceden
Biri sesiyle bir caddeyi süpürerek konuştu
Birinin sesi bacalarda yüksek bacalarda tutuştu
Nasıl anlatsam ben size bu sesi bu sesin fısıltı değerini
Birinin sesi sanki atlardan örülen bir kemerdi
Birinin sesi çılgın atlara vurulmuş bir eyerdi
Birinin sesi kubbe kurşunlarından ağır
Birinin sesi lağımlar birliği gibi akıyordu
Birinin sesi bütün aynaları paslandırıyordu
Birinin sesi balık balık balık
Birinin sesi tenha birinin sesi kalabalık
Sesleriyle görüyorlardı bütün işlerini
Seslerini geriyorlardı evrene erişen tellerini
Bu gece yarasalar baskın yapacaktı kente
Taha farkına vardı birdenbire
Ne yapsaydı kavisin bir oyunu muydu bu
Seslense sesini yarasa sesleri bastırıyordu
İkindi yoktu ki suları çağırsın
Kuşluk yoktu ki kuşları çağırsın
Ne sabah ne öğle ne güneş
Gece cinsinden bir dert bu köpürmez
Kalbini sararak Kur’an muşambalarına
Bütün benliğini verdi yarasa duvarına
Sonra birden hatırladı çocukluğunda öğrendiği o uranyum
kelimelerini
Eski bir handa
Yarasa lûgatında
Bir yarasa diyordu ki

Kan kazan bir karabasanım ben
Bir yarasa diyordu ki
Çağlarda çağlayan bir çavlan bir çağlayanım
Çalı çırpı çadır çıkın bir çavdar uygarlığıyım ben
Bir yarasa diyordu ki
Raslantılı rakamlardan bir rahibin rabbıyım