Tarihî Bazı Eş‘âr-ı Şahaneleri (III)
-Bahtî (Sultan I. Ahmed)-
Şükr u hamdim tapuna olsun Hudâyâ bî-şümâr
Kim nice lütfun olur hakkımda her gün âşikâr
Âciz u bî-çâre vu dermânde iken emr idüp
Ben kulun kıldun serîr-i saltanatda tâc-dâr
Dahi bir lütfun budur kim şâh-ı gümrâh didiler
Cünd-i İslâm’ı görüp havfından etmişdür firâr
Tâ ezelden ben senin perverde-i ihsânunam
Yine sensin bana ihsân iden ey perverdigâr
Kangı ihsânun ide şükrün bu Bahtî kulun
Kim erişür cûd u lütfun ana her gün sad hezâr
Günümüz Türkçesiyle Anlamı:
a Rabbi sana sayısız şükür ve hamd olsun. Zira her gün benim için nice lütufta bulunmaktasın. Aciz, çaresiz ve düşkün bir hâldeyken emredip beni kulun kıldın. Saltanat tahtında taç sahibi, padişah eyledin. Lütuflarından biri şudur ki yolunu şaşırmış şah, İslam askerini görünce korkusundan kaçtı dediler. Ta ezelden ben senin ihsanınla yetişmişim. Yine sensin bana lütfeden terbiye edici Rabbim. Bahtȋ kulun hangi lütfunun şükrünü yerine getirsin? Zira her gün yüz binlerce cömertliğin ve lütfun ona erişmektedir.